چگونه عملیاتی بود؟
موفقیت عملیات اچ ۳ به این بود که به تمامی اهدافش رسید بدون تلفات و خسارات. پیچیده بودنش هم به این دلیل بود که با تجهیزات نظامی آن روزها و با قابلیت های هواپیماهای نظامی ایران اصلا چنین عملیاتی ناممکن و دور از ذهن بود. در واقع فانتوم ها برای این جور عملیاتی طراحی نشده بودند. چه جور عملیاتی؟ ایرانی ها به جای این که از شرق عراق وارد شوند و آن مسیر خطرناک را طی کنند نقشه ریختند تا از شمال عراق و از نوار مرزی ترکیه وارد شوند و در امتداد مرزهای شمالی و غربی عراق پیش بروند و به پایگاه اچ ۳ برسند.
یکی از سختی های کار این بود که در این مسیر طولانی برای این که توسط رادارهای عراق و ترکیه دیده نشوند باید در ارتفاع پایین پرواز می کردند. ارتفاع پایین یعنی مثلا چقدر؟ حدود ۳۰ متری. حدود ۲ هزار کیلومتر پرواز در ارتفاع پایین همان کار دور از ذهنی بود که اگر از هر کارشناس نظامی می پرسیدی می گفت ناممکن است. جالب این که به دلیل طولانی بودن مسیر به سوخت گیری هوایی هم نیاز بود و هواپیماهای ایران برای فرار از رادارهای هوایی دشمن باید در ارتفاع زیر ۳۰۰ متری سوخت گیری می کردند و همین شد نخستین بار در دنیا که سوخت گیری در ارتفاع پایین انجام شد؛ کاری که آن موقع در کشورهای پیشرفته نظامی هم انجام نشده بود و هنوز هم با وجود تجهیزات پیشرفته و قابلیت های ویژه هواپیماهای نظامی معمولا انجام نمی شود.
فریب و سکوت رادیویی
یک نکته مهم در طراحی عملیات اچ ۳ نیز این بود که برای فریب دشمن تعدادی هواپیمای ایرانی در حمله ای جداگانه از تبریز به سمت عراق رفتند و پالایشگاه کرکوک را بمباران کردند. عاقبت عملیات اچ ۳ این شد که ۸ فانتوم ایرانی که در ۲ گروه با نام های البرز و الوند از همدان برخاسته بودند در سکوت رادیویی رسیدند بالای سر پایگاه اچ ۳ و چشم دشمن روز بد را دید! ۴۸ هواپیما از انواع میگ و سوخو و آنتونوف و توپولوف و میراژ به همراه ۲ رادار هوایی و ۷ فروند بالگرد یا به کلی نابود شدند یا آسیب جدی دیدند و نیروی هوایی بعثی ها رفت هوا! پرواز بر فراز اچ ۳ هم بی خطر نبود و به گفته «فرج الله برات پور» فرمانده دسته هواپیماهای پروازی ایران در این عملیات: «پایگاه الولید... ازنظر پدافند هوایی متحرک با هواپیماهای میگ ۲۱ دفاع و حفاظت می شد در حالی که پدافند زمین به هوای این پایگاه را موشک های سام -۶ و سام -۳ و سام -۲ به همراه توپ های ضدهوایی ۳۰ میلی متری و ۲۳ میلی متری تشکیل داده بودند».
در راه بازگشت چه شد؟
پس از بمباران پایگاه اچ ۳ فانتوم های ایران دوباره راه رفته را بازگشتند و این بار مسیر خطرناک تر بود. چون چند هواپیمای رهگیر عراقی افتاده بودند دنبالشان. ایرانی ها هم سرعت را زیاد کردند و رفتند که رفتند. و این هم روایت «برات پور» از عملیات و بازگشت: «وقتى داشتم به سمت پایگاه سوم هجوم مى بردم دیدم دوستانم اولین پایگاه را زده اند و دود غلیظى به هوا برخاسته. پایگاه هاى سه گانه اچ ۳ به صورت مثلثى و در فاصله اى تقریبا ۲۰ کیلومترى از هم قرار داشتند. پدافند پایگاه سوم خیلى سریع متوجه حمله شد و به حالت آماده باش درآمد. براى همین ما با چرخشى ۱۸۰ درجه اى به سمت آن ها هجوم بردیم و پیش از آن که بتوانند اقدامى انجام بدهند تمام پایگاه را به آتش کشیدیم. پس از انهدام این پایگاه ها دوباره به سمت مرز عراق و سوریه حرکت کردیم تا کار سوخت گیرى را انجام دهیم... صدام فورى دستور داد همه هواپیماهاى عراق به پرواز درآیند و نگذارند این هشت فروند به خاک ایران باز گردند. وقتى به نزدیکى مرز سوریه رسیدیم، دیدم یک دسته هواپیماى عراقى به سمت ما مى آیند. آنجا سرعت مان را زیاد کردیم و موفق شدیم از مهلکه بگریزیم.»
عیدی بزرگ خلبانان به مردم
عاقبت هواپیماهای ایران آمدند و نشستند در خانه شان و چه شگفتی بزرگی! پای هواپیما فریاد تکبیر بلند شد و تلویزیون سرود مشهور «خلبانان» را برای نخستین بار پخش کرد و پیام های شادی مسئولان از راه رسید برای عقاب های ایران. اما پاداش بزرگ هم در راه بود؛ خلبانان شجاع ایران شنیدند که امام خمینی(ره) از این پیروزی بسیار خرسند شده و لبخند رضایت بر لب آورده و ۳ روز بعد هم با افتخار مهمان پیر جماران شدند و فقط خدا می داند که چقدر شکر کردند و چقدر به خود بالیدند.
:: برچسب‌ها:
نهاجا، حمله به اچ 3، دفاع مقدس ,
|
امتیاز مطلب : 383
|
تعداد امتیازدهندگان : 107
|
مجموع امتیاز : 107
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
